برخی از ماهها و ایام سال، نزد خداوند تبارک و تعالی از ویژگی خاصی
برخوردارند. از آنجا که ماه رمضان، ماه جاری شدن برکات و خیرات الهی به سوی
بندگان خویش است و از طرفی ماه توبه و بازگشتن و قبولی آن در درگاه خداوند
و ماه نزول قرآن کریم برای هدایت و راهنمایی بشر و نیز ماه نزول سایر
کتابهای آسمانی میباشد، بر تمام ماههای دیگر قمری شرافت و فضیلت دارد و
به همین جهت، خداوند تبارک و تعالی این ماه را مختص به خودش میداند. قرآن
کریم، ماه رمضان را، ماه روزهداری و تهذیب و خودسازی میداند؛[1]
از
طرف دیگر بر اساس برخی روایات اسلامی، خداوند تبارک و تعالی، سرنوشت
انسانها را در ماه رمضان و شب قدر که یکی از شبهای آن است، رقم میزند و
فرشتگان در آن شب که از هزار شب و ماه برتر است، برای تقدیر و تعیین سرنوشت
انسانها و آوردن خیر و برکات و تدبیر امور به زمین میآیند.[2]
پیامبر
اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ در خطبهای معروف به خطبه شعبانیه فرمود:
«ای مردم! ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت به شما روی آورد. ماهی که نزد
خدا از همة ماهها برتر و روزهایش بر همه روزها و شبهایش بر تمام شبها و
ساعاتش بر همه ساعات افضل است. ماهی است که شما در آن به میهمانی خدا دعوت
شده، مورد لطف او قرار گرفتهاید و.»[3]
بنابراین، بر اساس روایات
اسلامی و به خاطر فضائل و فوائد منحصر به فردی که در ماه مبارک رمضان وجود
دارد، از آن به ماه خدا تعبیر شده است و خداوند در این ماه، برکات و خیرات
فراوانی به بندگانش هدیه کرده است.
منابع:
[1]. بقره/ 183.
[2]. ر. ک: مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1367، ج 1، ص 455، 460.
[3]. ر. ک: حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت، چاپ دوم، 1414، ج 10، ص 313.
مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه علمیه قم
درباره این سایت