آیت الله العظمی بهجت: امضای تأیید مشروطیت را زمانی از رحمه‌الله گرفتند که ایشان کاملاً مشغول به فکر و در حال آماده‌سازی و ترتیب مطالب درس بود، هنگامی که رحمه‌الله از پله‌های اطاق مطالعه شخصی به پایین می‌آمد تا به مجلس درس برود.
.
که تمام فکرش در جمع‌آوری درس بود و برای فکر کردن در امر دیگر وقت نداشت، اساس‌نامه و مرام‌نامه مشروطیت را به ایشان نشان دادند تا امضا کند. ایشان هم دید قانون اساسی و مجلس قانون‌گذاری و وکلا و نمایندگان مورد وثوق و منتخب مردم و… همه موافق اسلام و دین است و همه احکام و قوانین جاری مملکت بر طبق قرآن و اسلام و زیر نظر شش نفر از فقهای طراز اول است، بی‌درنگ در همان‌جا امضا کرد!
.
ما این قضایا را می‌بینیم و می‌شنویم، ولی باز هم مثل این است که ندیده و نشنیده‌ایم. یک امضا از روی غفلت و اشتباه و یا در اثر فریب‌خوردن که از انسان صادر میشود، خدا می‌داند که چقدر آثار زیان‌بار بر او مترتب میشود.
.
نباید به خود تکیه کنیم، باید در هر حال به خدا پناه ببریم. مگر با همین قرآن و عمل به آن نبود که دهان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم را بستند و گفتند: «حَسْبُنا کتابُ اللهِ؟!؛ کتاب خدا (قرآن) برای ما کافی است».
.
مگر با همین قرآن بر سر نیزه کردن نبود که دست علی علیه‌السلام را در جنگ با معاویه بستند؟! اسم خالی و شعار تنها به درد نمی‌خورد و کافی نیست، اگر شما مشروطه‌ای‌ها راست می‌گویید که می‌خواهید بر طبق اسلام و قرآن عمل کنید، بیایید حکم علمای هر شهر را تنفیذ و پیاده کنید.
در محضر بهجت، ج۲، ص۳۷۳
درباره این سایت